Eerder hebben we gesproken over het verschil tussen beweging en training. Training veronderstelt een vooropgesteld doel en een onderbouwde aanpak om dit te bereiken.
Onderzoek na onderzoek bevestigt dat progressieve overbelasting het sleutelprincipe is om voortdurend resultaten te bekomen op vlak van fitness en uiterlijk resultaat. De eenvoudige vertaling: blijf zaken doen die uitdagend genoeg zijn om jouw lichaam te laten adapteren.
Dit principe staat nogal haaks op het feit dat we voornamelijk graag doen waar we goed in zijn. Iedereen blijft graag binnen zijn/haar eigen comfortzone en vermijdt wat oncomfortabel aanvoelt.
Hoe overkomen we de eerste drempel – om training aan te vatten – en op welke manier verkrijgen/behouden we de nodige motivatie om dit aan te houden?
Mindset
Alles start met de manier waarop jij staat tegenover training. Deze insteek verschilt onderling en jouw relatie met sport (en voeding) bepaalt meteen ook of je dit op lange termijn volhoudt.
Stel jezelf even de volgende vragen:
- Waarom sport je?
- Wat motiveerde jou om sport aan te vatten?
- Wat motiveert jou om dit vol te houden?
Wanneer jij jouw doelstellingen formuleert, is het noodzakelijk dat je hierbij rekening houdt met jouw niveau van toewijding. Bouw – indien nodig – extra tools in om je gemotiveerd te houden.
Wij onderscheiden drie type mensen op basis van insteek en attitude tegenover training.
Kanttekening: het is mogelijk om doorheen de tijd te veranderen qua type.
1. DIE HARDs
Voor sommigen is wekelijks trainen een routine en iets om naar uit te kijken. Sport werkt namelijk verslavend.
Deze personen het geweldig om de brandende sensaties na te streven, hun herhalingen en gewichten in een notitieblok te noteren, eiwitten uit een shakebeker te drinken en uit te kijken naar hun volgende beentraining.
Zij zijn in staat om het proces te omarmen en er zelfs van te genieten, net omdat dit zal bijdragen tot hun individueel doel. Niet trainen is soms zelf lastiger dan wél trainen.
De ‘die hards’ zijn voornamelijk intrinsiek gemotiveerd en hebben geen externe stimulans nodig om te trainen. Zij sporten omwille van de sport op zich.
2. Fitness enthousiasteling
Voor velen is wekelijks trainen een kleine opgave. Zij halen voldoening uit trainen, maar moeten zich steeds motiveren om te eerste stap te zetten en zich te verplaatsen naar de fitness.
Deze mensen bewegen vanuit een combinatie van intrinsieke en extrinsieke motivatie. Initieel is extrinsieke motivatie noodzakelijk om te starten. Een personal coach vormt hier een goede stok achter de deur.
Voorbeelden van motivatie:
- Fysiek doel, al dan niet met een deadline
- Sociale controle en/of sporten in groep
Indien training resultaat levert op mentaal en/of fysiek vlak, motiveert dit des te meer. Zij ervaren ook de aan sport gerelateerde voordelen die op zich bijdragen tot extra motivatie – endorfines, stressreductie en verhoogde alertheid.
Het doel is om hun training op termijn succesvol te integreren in hun levensstijl, zodat er onbewust en vanuit intrinsieke motivatie voortgezet wordt.
3. ‘Noodzakelijk kwaad’
Tenslotte is er nog een derde groep. Deze groep hecht (momenteel) meer belang aan onder andere het nuttigen van enkele glazen wijn, het eten van fastfood en uitslapen na een stevig nachtje uit.
Trainingen zijn voor hen slechts een middel om de weegschaal in balans te houden, bedoeld om obesitas en fysieke klachten te voorkomen, zich mentaal beter te voelen en te compenseren voor een ongezonde levensstijl.
Sporten is voor hen geen ontspanning, maar een noodzakelijk kwaad om de schade te beperken.
Soorten motivatie:
- Weegschaal overschrijdt bepaalde mentale grens, bv. 100 kg
- Op aanraden van arts
Deze ingesteldheid – exclusief extrinsieke motivatie – leidt niet tot langdurig resultaat en valt te herkennen aan de hand van het zogenaamde ‘jojo’-effect. Denk hierbij aan een 12 weken plan, detoxes en crashdiëten. Het is in mijn ogen zonde van de geïnvesteerde tijd en het budget.
Progressie vs. continuïteit
Het is gemakkelijk om te begrijpen dat het concept ’training’ bedoeld is om op termijn onze gezondheid te verbeteren en eventuele doelen op vlak van lichaamssamenstelling te bekomen.
Het doel van een workout is niet om jou te animeren. De meeste sporters investeren tijd en geld en verwachten in ruil daarvoor progressie en resultaat.
Het sterkste argument voor de ‘fun-factor’ binnen trainingen is om de aanvang van (kracht)training te bevorderen en mensen te stimuleren om vol te houden. Als je jouw sporters evenveel laat lachen als je hen laat zweten en verbranden, kan je mogelijks hun leven voor altijd veranderen. Velen moeten terug ontdekken hoeveel deugd het voelt om fit te zijn.
‘Fun’-factor
De eerste stap is de moeilijkste. Sport moet uitnodigend genoeg zijn om aan te vatten, leuk genoeg om hen te laten terugkeren en zwaar genoeg om hun inspanningen te belonen. De succesbeleving tijdens de training en fysieke vooruitgang ten gevolge ervan zouden de oorzaken moeten zijn van jouw aanhoudende motivatie en bijdragen aan de ‘fun’-factor.
Het beste trainingsprogramma (net zoals dieet) is datgene dat je op termijn kan volhouden én resultaat levert. Het gaat erom dat je als coach doet wat je moet doen om een verandering in mindset en levensstijl te bekomen.
Conclusie
Training dient aantrekkelijk genoeg te zijn om aan te vatten – via oefenstof op maat, succesbeleving en ondersteuning van coach/omgeving – en voldoende motiverend om aan te houden – via progressie en de merkbare aan sport gerelateerde voordelen.
Alles start echter vanuit jouw attitude en motivatie ten opzichte van training.
— EnCORE Coaching – Personal training Lokeren —
Bronnen:
